Spanje Portugal

Rustdag in Covilha, het was welgekomen. In dit stadje is eigenlijk niet zo veel te zien en te beleven. Wat rond gesjokkeld en genoten van de zon en een paar terrasjes. Ook niet slecht. En ‘s Avonds hebben we nog een prima restauranke (Taberna Laranjinha) gevonden dat zelfs een vermelding heeft in de Michelin gids. Was er juist op tijd want daarna liep het vol, en geen reservatie = geen plaats.

3000 bochten tocht. Zo zou je de route die ik heb gevolgd kunnen noemen. Elke 100 meter minstens een bocht en ongeveer 350 Km gereden, dus klopt ongeveer. Normaal is de afstand tussen Covilha en Portalegre 140 Km, maar wij rijden dus iets anders.

Eerst rijden we nog een heel stuk door de Serre de Estralla, een prachtige streek met heel veel naaldbomen. We stormen van de ene bocht naar de andere over goede wegen. Wanneer we deze Serre uitrijden wordt het niet slechter, helemaal niet.

We komen in een streek waar ze volop terrasjes hebben gemaakt op de flanken van de bergen. Dit geeft weeral geweldige stillevens waar je ten volle van kan genieten. Het is een beetje verdelen van de aandacht, enerzijds de weg en anderzijds alles wat voorbijkomt. Geconcentreerd blijven is toch wel de boodschap, want hoewel uitzonderlijk, af en toe is er toch eens een tegenligger.

De volgende weg noemen ze hier de Skyroad. Zo rijden we een hele tijd over de rug van deze bergketen en krijgen fantastische uitzichten. Deze streek heeft wel heel erg geleden onder de bosbranden van vorig jaar. Ongeveer elk bos dat je hier ziet is zwartgeblakerd en ik kan je verzekeren dat dit zo is over een gigantische afstand. De natuur herstekd zich echter geweldig want eigenlijk zijn de zwartgeblakerde bomen het enige (maar duidelijke) zichtbare dat herinnerd aan die bosbranden. De rest staat weeral volop in het groen.

Naarmate we Portalegre naderen komen we in minder bergachtig gebied terecht. Het laatste stuk wordt dan ook snel afgehaspeld. Ondertussen is de temperatuur ook weeral gestegen tot een vlotte 33 er. In deze hitte zijn we blij dat we Portalegre zien en een verfrissende douche kunnen nemen.

Wat een schitterende rit vandaag. Ook de eerste dag dat we echt gezweet hebben met temperaturen die soms in de 30 gingen. We zijn vertrokken over een eerder saaie grote weg richting VilaReal waar we onder een gigantische brug doorrijden.

Daarna wordt het landschap weer prachtig, komende in de welbekende Dourovallei, waar lekkere Porto en Wijn worden geproduceerd. Op ongeveer elke bergflank staan meerdere wijnranken. Dit is en blijft een geweldig zicht, puur genieten. Proeven zit er echter niet in, want we moeten nog wat rijden.

We wijken even af van de grote baan en laveren tussen de wijnranken. Met hellingen van, naar schatting tussen de 20 en 30 %, niet altijd evident. Want soms haarspeldbochtjes die heel, heel kort zijn. Dat kan soms nogal tricky zijn, maar we geraken er vlot door.

We rijden door Peso de Regua, aan de Douro, waar op dat moment een loopwedstrijd wordt gehouden. Bij nader toezien blijkt het te gaan om een evenement ala “10 miles van Antwerpen” maar hier een halve Marathon. De aankomst is in Peso de Regua en we zien meer lopers gaan dan lopen. In elk geval heel veel deelnemers, en allemaal met hetzelfde gele T-shirt.

Voor we de Dourostreeks verlaten passeren we nog langs Lamego, waar we de 686 trappen bewonderen die naar het Nossa Senhora de Remedios leiden, een mooie kerk gebouwd halverwege de 18 de eeuw.

Naarmate we verder rijden verminderen de wijnranken zienderogen. Het landschap wordt ook veel minder mooi. Maar even later komen we in een streek waar ze precies een hoop gigantische keien willekeurig in het landschap hebben gedropt.

Over kleine weggetjes rijden we door dit uitgesproken landschap en het wordt stilaan weer erg bergachtig. We naderen de Serre de Estrella en gaan over een bergpas waarbij we steeds zicht hebben op de vallei ernaast.

Daarna rijden we Serre de Estrella binnen, een natuurgebied waar ook de hoogste berg (1993 M) van Continentaal Portugal is. De Torre, in feite geen bergtop, maar een afgevlakte bergrug waar ze op het hoogste punt een toren hebben gezet. We gaan hier niet heen want een omweg en een beetje moe.

We rijden de afdaling naar onze bestemming Covilha. Hier gaan we morgen een dagje rusten.

Een volledig gerenoveerd hotel, op loopafstand van het centrum, en met zicht op de vallei rond Covilha. Restaurantje gevonden waar ze een speciale Afrikaanse avond hebben. Wanneer we een tafeltje vragen zien we paniek in de keuken en een grote vlam omhoogschieten. Iedereen te hulp en alles komt goed, was waarschijnlijk ook op zijn Afrikaans. In elk geval heerlijk gegeten en alles overgoten met een lekkere plaatselijke wijn.

Vandaag de grens over, richting Portugal. Eerst nog eventjes Spanje, enkele bergjes over. En wat voor bergjes. We rijden Ponferrada buiten en beginnen onmiddellijk te klimmen. We zitten vrij snel vrij hoog en zien Ponferrada liggen vanuit de hoogte.

Het beloven prachtige weggetjes te worden. We klimmen steeds hoger en we krijgen ondertussen een fantastisch kleurspektakel voorgeschoteld. De flanken van de bergen zijn zowat volledig begroeid met struiken die een prachtig kleurschouwspel geven. In het licht van de zon, die nog aan het klimmen is, geeft dit een enig uitzicht.

Weeral genieten en verder klimmen. We zitten al ruim boven de 1700 meter en klimmen tot ongeveer 2000 meter. We zitten hoger als de Pyreneeën en blijven zo even op deze hoogtes rijden.

Daarna zakken we terug naar zo’n duizend meter en blijven zo ook nog even rijden. Spanje is echt wel een land vol met gebergtes. Nu moeten we enkele minder goede weggetjes doen om in Portugal te geraken. Deze wegen zijn verhard, maar soms zijn er gewoon grote stukken weg of een reeks onverwachte putten, maar ook een groot gedeelte steentjes die ze gewoon op de weg gekapt hebben. Deze wegen worden duidelijk niet veel gebruikt. Je kom hier uiteraard ook geen levende ziel tegen.

Passeren wel enkele doodse dorpjes waar het niet zo eenvoudig is om de weg te zoeken. Je maakt hier soms slapende honden wakker die dat niet zo kunnen appreciëren.

Portugal, het bord staat er en voor de rest is er niet veel dat aan een grensovergang doet denken. Ja het uur verandert, één uur vroeger. Was dit even uit het oog verloren. Komen we een uur vroeger aan, geen probleem.

Via een grote Nationale weg rijden we naar Chaves waar de eerste nacht Portugal zal doorgaan. Het is een prachtig aangelegde weg met heel mooie snelle bochten en goed asfalt. Hier kunnen we eens goed aan de gaas draaien. Ondertussen genieten we van de uitzichten.
Chaves, leuk Portugees stadje. Helemaal anders dan Spanje, veel rustiger, minder barrekes en terrasjes en ook minder volk op straat. Het heeft ook een oud centrum met smalle toffe straatjes om door te flaneren en buiten de oude stad een dorpsplein. Daar zijn festiviteiten en wij mogen meegenieten van 2 fanfares die het plein en omliggende straten verblijden met hun muziek.