Spanje Portugal

Vroeg vertrekken in Avila, onzen brommer ophalen in de garage en daar hebben we de host voor nodig, want een garage met lift. Geen probleem want toffe mens, spreekt uitsluitend spaans, maar communicatie met handen en voeten en “google translate” doet wonderen.

Desayuno pakken we onderweg. In Las Navas de Marfques vinden we een etablissement waar we kunnen ontbijten. We passeren San Lorenzo de Escoriial waar een immens abdijcomplex staat dat unesco werelderfgoed is. Het is tegelijk abdij, kasteel en koninlijk mausoleum.

Dan door de Sierra de Guadarama over enkele leuke kleine slingerende baantjes. Daarna is het kilometers malen over grote provinciebanen. We blijven nog steeds in Castillia & Leon en Madrid blijft op ongeveer 100 Km liggen.

We komen zo ook stilaan terug in de streek waar we Spanje zijn binnengekomen. Onze bestemming is Agreda. Soria was de oorspronkelijke bestemming maar daar waren geen accomodaties meer beschikbaar. In Agreda zien we dat er festiviteiten zijn in Soria. Een stierengevecht dat rechtstreeks op TV wordt uitgezonden. Heeft er waarschijnlijk iets mee te maken.

Agreda is een klein stadje, dorpje waar ongeveer 3000 inwoners zijn. Er zijn hier wel 7 kerken en veel oude gebouwen, meetsal uit de late middeleeuwen. Totaal niet toeristisch. Op de Plaza Mayor zijn vele terrasjes voorzien maar er zit niemand. Ik zit er helemaal alleen met mijne Cerveza. Miscchien heeft het te maken met de temperatuur, toch een goede 38.

Diner in het Hostal, menuke voor 14 pleurokes en daarbij een volledige fles wijn. Eten is niet top, maar voor de prijs best te doen.

We verlaten Trujillo en kunnen het niet laten om nog even langs de plaza Mayor te rijden.

Daarna een lange rechte weg door een vlak landschap tot er plots, uit het niets, een paar scherpe bochten volgen en er weer reliëf in het landschap komt. Het is het kleine parque national de Monfrague dat we binnenrijden. We zijn hier snel door maar nu volgen de mooie landschappen elkaar in snel tempo op.

Eerst nog even door Plasencia, we rijden er dwars door hopende iets op te vangen van het middeleeuwse ommuurde centrum, maar dat valt tegen. Het is hier ook heel druk en we rijden dan maar door.

Eenmaal buiten Plasencia volgen we een mooie baan en rijden recht naar een bergketen, de Sierra de Gredos. De bergen komen steeds dichter, we rijden op een hoogte van 4 a 500 meter en rechts van ons is een gigantisch vlakte in de diepte te zien. De Sierra de Gredos situeert zich dan weer links van ons in de hoogte. Leuk rijden hier.

We passeren ook heel leuke dorpjes allen met achteraan de naam het toevoegsel de la Vera. In Jarandilla de la Vera is het tijd voor een versnapering. Temperatuur is ondertussen ook weeral in de 30 gegaan.

Het volgende dorpje Losar de la Vera is wel heel speciaal. Alle aanplantingen, privé en openbaar zijn in speciale vormen gesnoeid.

Iets verder duiken we de bergen in en rijden de Sierra de de Gredos in. Met zijn hoogste berg van een 2600 meter toch geen al te klein gebergte. Heel kleine baantjes en dorpjes waarbij het soms niet simpel is om, zelfs met gps, de juiste route te volgen. We slagen er tweemaal in om verkeerd te rijden, resultaat zijn moeilijke maneuvers om te draaien op de steile en smalle wegeltjes.

We verlaten de Sierra de Gredos, dus ook Extremadura, en naderen nu snel onze bestemming Avila. In de verte kunnen we deze volledig ommuurde stad reeds zien liggen. Ondertussen is het puffen geblazen op onzen brommer en zeker bij het zoeken van ons hostal. Ligt in het centrum juist buiten de muren, maar door de enkelrichtingstraten en voetgangerszone moeilijk te bereiken. Uiteindelijk toch gelukt. Brommer gestald in garage en gesetteld.

Hier gaan we een dagje uitpuffen. ‘s Avonds eten we enkele specialiteiten van hier, Sopa Castellane en een Entrecote de Avila. We zitten volledig alleen, onterecht want het eten is best lekker.

Goed geslapen, met den airco op, en een rustig dagske in Avila. Beetje rondslenteren en een siësta in de namiddag, meer moet dat niet zijn. Vanaf morgen gaan de temperaturen richting 40 en erboven. Probleem is dat er hier geen betaalbare accommodaties te vinden zijn met airco, dus we gaan goed uitrusten voor de volgende dagen.

Gisteren gegeten bij een echt lokaal restaurantje, Palleira, na 21:00 uur uiteraard. Voorgerecht en Hoofdgerecht. Na het voorgerecht zat ik al zo goed als vol, en ik had honger. 1 portie komt hier overeen met het voorgerecht voor de hele familie. Patatas Bravas, heel lekker, maar overdadig. Daarna nog een super grote Cordon Bleu met geitekaas. Buikske goe vol, klaar om morgen vroeg te vertrekken richting Ponferrada.

Ponferrada, waar Kwiatkowski in 2014 wereldkampioen werd, is de bestemming van vandaag. We volgen meerder rio’s door verschillende prachtige valleien. Soms lijkt het heel erg op de Dourovallei in Portugal. Ook hier zijn de wijnranken niet te overzien. Het is hier duidelijk ook een wijnstreek, de Ribeira Sacra.

Weeral fantastisch rijden, hoe korter we bij Ponferrada komen, hoe beter ook het weer, alle bewolking trekt stilaan weg, en nu hopelijk voorgoed.

We verlaten nu ook Gallicia en rijden Castilla en Leon binnen. In elk geval de rit van vandaag is werkelijk een topper. Prachtige wegen, zeker niet de ondergrond, maar de omgeving is fantastisch. Heel mooie streek hier, heel bergachtig, maar welk gebergte is mij een raadsel.

We naderen Ponferrada en logeren eens in een soort van Kasteel, zou 4 sterren zijn, maar dit is een beetje bij het haar getrokken. Het eten ‘s avonds trekt op niks, frieten zijn gewoon niet te vreten. Al goed dat de wijn lekker en a volonte is.

Hier staat ook een echt kasteel, pronkstuk van de stad. Was in de middeleeuwen blijkbaar de hoofdplaats van de Tempeliers, vandaar het kasteel.