Spanje Portugal

Oviedo is een leuk stadje en we gaan hier 2 dagen blijven. Het weer ziet er zodanig uit dat het die 2 dagen in de hele omliggende regio constant gaat regenen. Daarna zou ongeveer de hele regio regenvrij worden.

Nu echt leuk is het niet om in een stadje rond te slenteren in de regen en Belgische temperaturen, maar dat valt in Oviedo al bij al nog mee. Wat rondslenteren en regelmatig een terrasje doen onder een scherm. De sidra vliegt hier vlot in het rond, maar zelf drink ik dit niet zo graag. Er zit ook maar een heel beperkt alcoholpercentage in.

Als je in Asturias bent moet je zeker eens de Fabada geproefd hebben. Is een soort van witte bonensoep met stukjes bloedworst, spek en chorizo. Eigenlijk best lekker en zeker goed vullend. Een ander typisch asturiaans product is de Cabrales, een heel lekkere kaassaus die ze bij vele gerechten serveren.

In Oviedo vindt je talloze plaza’s in het oude middeleeuwse gedeelte van de stad die in de 8ste eeuw werd gesticht. Rond het oude gedeelte werdfde stad uitgebreid en zijn heel wat winkelstraten, maar ook grote parken aangelegd. Een groot gedeelte is autovrij. Als de temperatuur wat meewil en de regen blijft uit, is dit echt wel een place to be.

In vergelijking met de Fransen wordt er hier echt wel geleefd. Alle bars en restaurants zitten ‘s avonds propvol met vooral groepen spanjaarden die voor een hoop lawaai zorgen. Wat een verschil met Frankrijk waar de mensen blijkbaar liever binnen blijven.

De doedelzak is blijkbaar niet alleen typisch voor Schotland, ook in Asturias is dit een typisch muziekinstrument. Zo zien we ‘s Avonds een groepje rondgaan met een doedelzak en wat trommels Ook overdag kunnen we nog genieten van een groepje doedelzakspelers.

Cangas de Onis is een klein stadje met een rijke geschiedenis gelegen aan de Rio Sella. Hier ligt de Puente Romana, een middeleeuwse brug over de Rio Sella waaraan een duplicaat van het overwinningskruis “cruz de la victoria” , symbool voor Asturias hangt.

We rijden nu naar de hoofdstad van Asturias, Oviedo, slechts een kleine 70 km van Cangas, maar wij gaan er 170 maken. Eerst een klein ommetje naar het kleine stadje Covadonga waar de Santa Cueva (heilige grot) en de Basiliek van Covandonga zich bevinden. Dit is een soort bedevaartsoord voor Spanjaarden omdat hier in de slag om Covadonga de Moren werden verslagen. In de grot bevind zich de graftombe van Don Pelayo, de koning toendertijd.

We rijden nu richting Oviedo en moeten een groot gedeelte over de omleidingsweg die we gisteren al dienden te nemen. Absoluut geen straf want we rijden weer door de desfiladero van de Rio Ponga, een prachtige Canyon. Alleen ontbreekt nu het spel tussen licht en schaduw wegens gebrek aan zonneschijn. De regen die af en toe loskomt doet er ook geen goed aan.

In Cangas de Onis hebben we ontdekt dat Asturias één van de belangrijkste producenten van cider is, hier genaamd Sidra. Het wordt hier in de talloze Sidrerias ook steeds op een heel speciale manier ingegoten. De kelner houdt de fles met gestrekte arm boven het hoofd en het glas met de andere arm gestrekt naar beneden. Hij kijkt alleen naar het glas en vult zo het glas. Het wordt hier in elk geval heel veel gedronken.

We rijden langs de centrale plaats van de Sidraproductie, Villaviciosa. We zien hier verscheiden productiehuizen van het goedje, maar gezien het slechte weer vandaag stoppen we niet en willen we snel naar Oviedo.

We bereiken Oviedo via de kleine baantjes zoals voorzien en hebben uiteindelijk maar een paar kleine buitjes moeten trotseren.

Oviedo ziet er een heel leuk stadje uit, enige mankement momenteel is de zon. Er zijn hier enorm veel plaza’s met terrasjes en super hippe barretjes, maar het weer haalt de gezelligheid een beetje weg.

‘Avonds hebben we een Asturiaans menutje in een typisch lokaal restaurantje dat bomvol zit en staat met lokale bevolking. Naast mij een tafeltje met 4 dames die op een uurtje 4 flessen sidra soldaat maken. Ze hebben een persoonlijke garcon die niets anders doet dan de glazen vullen op de Asturiaanse manier.

Deze rit moet één van de mooiste worden, want we rijden door de Picos de Europe. De benaming komt voort van zeelieden op terugweg van Amerika naar Europa. De Picos waren namelijk het eerste wat opdoemde aan de horizon wanneer ze Europa naderden.

We vertrekken met schitterend weer en volgen eerst een stukje kustweg waarbij we Santillana del Mar, een middeleeuws stadje dat ondanks zijn naam niet vlak aan zee ligt, passeren. Vervolgens Comillas, een universiteitsstadje, wel aan zee gelegen met een prachtig strand.

Onderweg passeren we enorm veel pelgrims, te voet op weg naar Santiago de compostela. Zo ontmoeten we een Japanner die gestart is ergens in het grensgebied tussen Frankrijk en Spanje en nog een 600 Km moet stappen. Ook in Logrono en Santander zijn we meerdere “pelgrims” tegengekomen. Zo ook een Zwitser die artrose heeft aan zijn enkel. Hij speelt wel af en toe vals, en neemt dan het openbaar vervoer.

We verlaten nu de kust er rijden richting Picos waarvan we de besneeuwde toppen reeds van ver zien liggen. Prachtig zicht, want het is vrij helder. Tot in Potes volgen we de Rio Deva langs een vrij druk bereden weg. In Potes, een druk toeristisch stadje aan de voet van de Picos, verlaten we de hoofdweg en rijden naar Fuente De. Hier is een kabelbaan die je in één ruk 750 meter hoger brengt. We passen hier en rijden terug naar Potes.

Nu gaan we het Park van de Picos in en hier valt zowat alle verkeer weg. We rijden nu langs prachtige wegen naar Posada de Valdeon. Onderweg hebben we geweldige zichten op dit mooie natuurgebied. We rijden op en neer en hebben onderweg bijna een aanvaring met een grote buizerdachtige vogel. Ik weet niet wat die bezielde, maar hij leek mijn aanwezigheid in elk geval niet leuk te vinden.

We dalen nu terug af naar de rand van de Picos en rijden naar Riano. Volledig nieuw gebouwd stadje om het oude te vervangen dat ze in 1980’s volledig hebben laten onderlopen voor de bouw van een nieuw stuwmeer, De Embalse de Riano.

We draaien terug en volgen nu de Desfiladero sella, een prachtige canyon die de rio Sella volgt in een soms bangelijk smalle kloof tussen hoge en overhangende rotswanden. het spel tussen schaduw en zonlicht, geeft soms schitterende effecten.

Op 20 km van onze bestemming, we zijn echt moe, krijgen we plots een desviacion. We kunnen nog eens 30 Km extra maken. Niet echt een probleem want dit is ook weer een schitterende smalle, kleine en slingerende weg waar we geen verkeer meer tegenkomen. Alleen de vermoeidheid speelt wat parten en een verdwaalde koe vlak na een blinde bocht geeft een stoot extra adrenaline.

Uiteindelijk na bijna 10 uur rijden bereiken we Cangas de Onis.