Spanje Portugal

Vandaag, 12/5, een kleine afstand te overbruggen, amper 60 Km van Tafalla naar Tudela, maar we rijden wel een beetje heen en weer door de Bardenas Reales. Een semi-woestijn in het noorden van Spanje waar je enkel over onverharde paadjes en wegen kunt doorrijden.

De zon schijnt voluit, maar zoals steeds ook een ijskoude stevige wind. Het is inderdaad een speciaal landschap deze Bardenas Reales. Door de erosie is het landschap omgetoverd tot zeer grillige vormen. Het ziet er soms uit als een soort maanlandschap. Heel bijzonder. Ook heel leuk rijden over deze wegen, die echt op maat van een dikke allroad zijn gemaakt.

We genieten ten volle van het landschap en ‘s middags rijden we naar Arguedas. Leuk terrasje in het centrum waar we een overheerlijke tapa verorberen. We kunnen ondertussen meegenieten van een live muziekoptreden in het straatje rechtover ons terras.

Nog een laatste stukje onverhard, waarbij de wind ons bijna omver blaast, en naar Tudela. Vrij vroeg daar, zodat we nog wat kunnen genieten van de zon. Op zeker moment zien we enkele stoelen op wandel gaan. Zo straf is de wind.

In Pau hebben we nog een buitengewoon goed avondmaal gehad. Absoluut een aanrader voor al wie ooit Pau eens aandoet. Restaurant L’Opera, je kan hier enkel een 3 gangen menu nemen waarbij je voor elke gang uit 2 gerechten kan kiezen. Was volgens mij sterrenniveau voor geen sterrenprijs.

Vandaag gaan we de Pyreneeën over, Spanje binnen. Bij vertrek is het droog, dus riskeren we het zonder regenpak. 5 Km verder, ziet het er zo dreigend uit dat we toch maar ons regenpak aantrekken. Blijkt uiteindelijk nog goed van pas te komen, niet voor de regen maar voor de kou.

We vertrekken uit Pau en verlaten al vlug de grote baan. Via kleine departementales komen we terecht op de D117. Wat een prachtige weg, Ongeveer 2 meter breed en verdeeld in twee rijstroken van elke 1 meter. Echt een plezier om te rijden met den brommer. Verkeer: 3 schapenhoeders met een gigantische kudde schapen en een tractor met aanhangwagen. We rijden regelmatig door de wolken en de baan ligt op sommige plekken behoorlijk nat. Af en toe ook een afgeknakte tak die volledig over de rijbaan ligt. Toch lelijk gedaan de voorbije nacht waarschijnlijk. We genieten op en top van de prachtige zichten met een combinatie van zon en wolken.

Bij het plaatsje LARRAU gaan we op 1600 meter hoogte de grens over. Het is hier bitter koud met een strakke ijskoude wind. Niks om lang te blijven staan. Opvallend is weer hoe de toestand van de weg drastisch verbeterd eens de grens over. De Fransen kunnen hier in de leer gaan bij de Spanjaarden.

We gaan nog enkele passen over en dalen dan af naar een hoogte waar de temperatuur en voornamelijk de wind iets billijker is. We volgen de rivier Esca door enkele mooie canyons waarna we nog even de grote weg volgen om uit te komen bij de Foz de Lumbier. Een eeuwenoude canyon waarlangs tot 1956 de eerste Spaanse spoorlijn liep. Die is nu opgebroken en waar de spoorlijn liep is nu een wandelpad door de Canyon.

We houden nog halt in het stadje Olite, een toeristische trekpleister, want middeleeuws stadje met een koninklijk paleis en hoofdstad van de wijnbouw in Navarra.

Na hier even rondgedwaald te hebben rijden we naar Tafalla onze slaapplaats. Ook een middeleeuws stadje, maar minder toeristisch.

Het is zaterdag en dat hebben we gemerkt. Het hele dorp lijkt s’avonds op stap. Alle bars en restaurants in dit stadje, en er zijn er wel wat, zitten stampvol. Wat een verschil in levendigheid met Frankrijk.