Spanje Portugal

Het hotel in Toulouse ligt op de site Oncopole Toulouse (Universiteit en kankeronderzoek). Vlak onder de aanvliegroute van de luchthaven en verder is hier dus echt niets te zien. Wel een restaurant op de site zodat we toch kunnen eten.

Vertrekken voor de laatste rit over kleine baantjes. We profiteren ervan om een laatste maal volop te genieten van het motorrijden pur sang. Kleine baantjes, verassende elementen, mooie dorpjes en prachtige landschappen. Ook vandaag is dit hele pakket weer van de partij.

In Montricoux krijgen we een deviation voorgeschoteld die ons een heel eind om laat rijden. Terug op het juiste pad nog eens door een natuurgebied genaamd P.N.R.Des Causses du Quercy. Overhangende rotsen en plots bereiken we het prachtige plaatsje Caberets. Hier even halt voor een verfrissing.

Juist het natuurgebied uit en de Dordogne kruisen. Dit over een wel heel speciale hangbrug.

Vanaf Malement de Correze houden we de kleine baantjes voor bekeken. Het is al wat later in de middag, temperaturen schieten weer omhoog en de vermeoidheid steekt op. We nemen de A20 tot bestemming Limoges. Nachtje slapen en back home na 2 maand. Zal weer varen. Volgende bestemming ????????

Mijnen brommer mocht slapen in een doorgang aan de achterkant van het hotel. Wel beetje tricky om die binnen en buiten te krijgen. Smalle deuropening, hellende weg en tussen de hellende weg en de deur een zeer steil stukje gegoten beton.

Bij het verlaten van Lourdes zien we massa’s rolstoelen, begeleid door jongeren, richting grotsite gaan. Vind het echt wel een beetje zielig. Enfin, we raken Lourdes uit, niet simpel want ze hebben hier ook weer veel enkelrichtingstraten en de richting is vandaag blijkbaar veranderd.

Een echt Pyreneënritje zit eraan te komen. Enkele legendarische cols gaan we doen en we starten met de Tourmalet. Aanvankelijk rijden we onder een wolkendek. We rijden erdoor en daar is de zon. Prachtig helder en beneden ons het wolkendek dat we eerst boven ons hadden. Ook weer een massa fietsers hier.

Op de top van Tourmalet hebben we een ontmoeting met een kudde Alpaca’s of Lama’s.

We dalen af en gaan onmiddelijk door met de Col d’Aspin, de Cold de Peyresourde en via de Col de Portillon terug even Spanje in.

We vervolgen met de Col de Mente, een echte aanrader, alleen het begin is wat minder want nieuwe bedekking gelegd en vol met steentjes. Bij het dalen is er een slimme autobestuurder die op het moment dat we kruisen een fietser inhaalt. Hierbij rijdt hij ons bijna de dieperik in. We sluiten de Pyreneeën af met de Portet d’ Aspet, waar Philippe Gilbert vorig jaar een doodsmak maakte. Denk dat dit de plaats van het gebeuren was.

Langzaam naar Toulouse, de temperaturen zijn ondertussen draaglijk geworden. Vanmorgen was het zelfs eerder frisjes. In Toulouse hebben we een hotel buiten de stad en gaan we gewoon was uitrusten van deze toch wel intensieve dag.

Na het optrekken van de regen kunnen we Bergerac toch eens goed verkennen. Blijkt uiteindelijk toch wel wat charme te hebben. Dit dan voornamelijk het oude middeleeuwse stadje is echt wel mooi en charmant. Er zou ook ergens een standbeeld staan van Cyrano, maar dat heb ik gemist. Wel veel winkeltjes waar je Foie Gras kunt kopen en natuurlijk kun je hier ook alle Bergeracse wijnen kopen.

Af en toe komt nu het zonnetje erdoor en kunnen we eens buiten genieten van een glasje wijn. Een meisje (ongeveer 10 jaar) heeft juist een electrische step gekregen. Haar pa wil ook eens proberen maar het stepje is niet voorzien op zijn gewicht. Resultaat…. algemene hilariteit in het oude stadje.

Weer lekker gegeten in een toprestaurantje en we zijn klaar voor de volgende rit naar Pau. Het ontbijt neem ik samen met 4 Ierse Motards die vertrekken in de striemende regen. Ik wacht nog even tot het wat mindert maar we houden het toch niet droog en het regenpak moet aan. Na een gevecht met dat verfoeide regenpak kan ik uiteindelijk toch vertrekken. Na een half uurtje wordt het dan toch droog. Vandaag weer veel gereden over grote banen maar toch wel wat meer bochtenwerk. Ook passeren we nu de armagnac streek en rijden door het stadje Condom, zowat het centrum van deze streek.

Beetje verder passeren we Lupiac, geboortestad van de Franse held en musketier D’artagnan. We maken hier een stop maar het lijkt precies een spookstad. In heel dit stadje geen levende mens gezien. Wel een heel mooi plein met een standbeeld van de held en een uiteraard gesloten Taverne.

We naderen nu Pau en ondertussen klaart het zowat helemaal op. Eindelijk een beetje zonneschijn. Heb het wel gemist tot nu. Stop op een parking waar een kraampje met sandwichen en burgers staat. Bestel hier een sandwich, stopt daar een bestelwagentje waarvan de bestuurder in een Franse Colere een uitleg in Frans-Engels begint te doen over zijn madam die van geluk mag spreken dat ze nog leeft. Als hij uitgeraasd is begint hij doodleuk een gesprekje over mijne moto.

In Pau een hotelleke geboekt kort bij het centrum en de moto kan in de parkeergarage. Na een lekker biereke ga ik even op bed liggen en wordt wakker rond 22:00 uur. Geen eten vanavond dus en we kijken dan maar naar de 2de helft van Valencia-Arsenal.

Vandaag rustdag in Pau, volgens Michel Wuyts en Jose de Cauwer een heel tof stadje. Wel, ik kan ze geen ongelijk geven. Pau is een gezellig klein stadje waar je zonder probleem een dagje kunt volmaken. Toffe straatjes, een “Boulevard de Pyrenees” waar je een prachtig uitzicht heb op de Pyreneën, een mooi kasteel, en, in tegenstelling tot alle vorige plaatsen, een beetje levendigheid. Heeft misschien ook wat te maken met het betere weer vandaag.

Ben eigenlijk één weekje te vroeg. Volgende week is hier de GP van Pau op het stratencircuit van Pau. Hier zouden in het verleden zelfs F1 wedstrijden gehouden zijn. Momenteel zijn ze het stratencicuit volledig aan het prepareren. Spijtig, ben iets te vroeg weg.

Morgen de Pyreneeën over en Spanje binnen voor een tijdje.

Beetje later vertrokken als voorzien, maar het is droog bij vertrek. Wel beetje koud, maar we zijn goed uitgerust. Eerst een vervelende 200 km autosnelweg tot Calais waarna we de autosnelweg verlaten en deze enkel nog opgaan in uitzonderlijke gevallen. Vanaf Calais volgen we zo veel mogelijk de Normandische kust en passeren eerst Cap Griz Nez. Vlak daarna het dorpje Wimereux waar je bij Chez Mimi een naar verluid zeer lekkere Fruits de Mer kunt eten.

Het is ondertussen echt berekoud geworden, vooral een ijzig koude wind, waardoor ik af en toe moet stoppen om wat op te warmen. Er valt ook af en toe een spatje regen. We tuffen verder en rijden langs Le Treport, Dieppe, Fecamp en Etretat naar Le Havre. Onderweg kom ik heel wat route Barrè’s tegen. Het is zondag en dat is voor de Fransen het moment om in de dorpjes allerlei festiviteiten te organiseren en de weg volledig af te sluiten. Ben uiteindelijk heel blij dat ik mijn hotelleke binnenkan, want ben moe en heb heel wat kou geleden.

Onderweg ook een Engelse Motard tegengekomen die terugkwam van een rondje Spanje. Hij vertelde dat hij ongeveer elke dag regen had gehad in Spanje. Alleen in Portugal had hij het droog gehouden.

In Le Havre zit ik in het centrum, maar hier is niet veel te zien op ne zondagavond. Het centrum lijkt hier heel verlaten. Vind gelukkig toch een restaurant waar toch wel wat volk binnenzit. Verder zijn er nog een 2-tal pubs open en dat is het dan.

Na een voor Franse begrippen goed ontbijt rijden we richting Tours. Via kleine departementales en sommige nog kleinere weggetjes, die zelfs geen naam hebben, rijden we richting Tours. We rijden nu door de streek van de Calvados, maar spijtig genoeg kunnen we niet genieten van een calvadoske. Dit is ook een streek waar heel veel met paarden gewerkt word. We zien veel racepaarden en trainingsfaciliteiten voor deze paardjes. Al bij al een mooie streek en ook tof om te doorkruisen met de motor. Een glooiend landschap met prachtige velden gele bloemetjes, koolzaadvelden.

Echt wel heel mooi tussen al het andere groen. We tuffen vandaag een kleine 400 Km en komen toch op een mooi tijdstip aan in Tours. Leuk hotelleke, maar den brommer mag op de drukke straat blijven staan.

Tours is een vrij grote stad gelegen aan de Loire. Langs de rivier zelf hebben ze eigenlijk niets toeristisch uitgebouwd. In de Binnenstad heb je de Kathedraal en verder enkele kleine verkeersvrije straatjes met voornamelijk exotische eetgelegenheden. Aan het Palais de Justice is er een bijeenkomst van de Gillets Jaunes en een grote Politiemacht om alles in toom te houden. De stad wordt doorsneden door één tramlijn die over een brede autovrije straat loopt. Tours is een leuke stad, best aangenaam om eens te bezoeken. Het is hier vrij aangenaam van temperatuur en voor ik ga eten geniet ik van de ondergaande zon op twee leuke terrasjes.

Het ziet er naar uit dat het woensdag de ganse dag gaat regenen en de volgende dagen nog wat druppelen. We verleggen onze rit van dinsdag een weinig zodat we wat meer kilometers doen en woensdag een eerste rustdag doorbrengen in Bergerac gekend van het toneelstuk Cyrano de Bergerac en de goede wijn.

De weg naar Bergerac gaat voornamelijk over vrij rechte en en in goede staat verkerende departementales. We doorkruisen zo de streek van de Limousin, gekend voor zijn lekker rundsvlees. En we zien hier wel wat runderen staan. Ik verheug mij er al op om vanavond een lekker stukje vlees te eten met een Bergerac wijn erbij. Het schiet goed op vandaag gezien de lange rechte banen. De Temperatuur schiet ook ineens omhoog, gaande van 8 ‘s morgens naar 22 ‘s avonds.

Mijnen achterband heeft zijnen besten tijd gehad, dus we gaan op zoek naar een nieuwe band. Via het hotel in Bergerac krijg ik een adresje en daar blijken ze de band die ik nodig heb in voorraad te hebben. Bandje gemonteerd en terug naar het hotel. Vandaag weeral 400 KM gebold.

Zoals gezegd gaan we vanavond voor een goed restaurantje. We vinden er ook één “Le Dix Vins” in Bergerac. We kiezen voor de menu vd chef met een goed glaasje wijn (Chateau de Rauly) erbij. Voorgerecht Foie Gras en een entrecote van de streek. De Entrecote is echt wel heel lekker. Het vlees is heel pezig en moeilijk te snijden maar eens je het in je mond hebt, smelt het vlees vanzelf en glijd het smaakvol naar binnen.

Zoals verwacht, woensdag regendag. We staan op met regen en dit voor de ganse dag. We verkennen Bergerac waar ze vandaag, zoals op veel plaatsen, het einde van WO2 herdenken met een plechtigheid. Het is ook markt rond de kerk van Bergerac. Verder enkele kleine straatje met wat winkeltjes, barrekes en terrasjes, maar gezien de regen niet echt terrasjesweer. We keren dan maar terug naar het hotel met wat versnaperingen en rusten wat uit tot het stopt met regenen.