Spanje Portugal

Het hotel in Toulouse ligt op de site Oncopole Toulouse (Universiteit en kankeronderzoek). Vlak onder de aanvliegroute van de luchthaven en verder is hier dus echt niets te zien. Wel een restaurant op de site zodat we toch kunnen eten.

Vertrekken voor de laatste rit over kleine baantjes. We profiteren ervan om een laatste maal volop te genieten van het motorrijden pur sang. Kleine baantjes, verassende elementen, mooie dorpjes en prachtige landschappen. Ook vandaag is dit hele pakket weer van de partij.

In Montricoux krijgen we een deviation voorgeschoteld die ons een heel eind om laat rijden. Terug op het juiste pad nog eens door een natuurgebied genaamd P.N.R.Des Causses du Quercy. Overhangende rotsen en plots bereiken we het prachtige plaatsje Caberets. Hier even halt voor een verfrissing.

Juist het natuurgebied uit en de Dordogne kruisen. Dit over een wel heel speciale hangbrug.

Vanaf Malement de Correze houden we de kleine baantjes voor bekeken. Het is al wat later in de middag, temperaturen schieten weer omhoog en de vermeoidheid steekt op. We nemen de A20 tot bestemming Limoges. Nachtje slapen en back home na 2 maand. Zal weer varen. Volgende bestemming ????????

Mijnen brommer mocht slapen in een doorgang aan de achterkant van het hotel. Wel beetje tricky om die binnen en buiten te krijgen. Smalle deuropening, hellende weg en tussen de hellende weg en de deur een zeer steil stukje gegoten beton.

Bij het verlaten van Lourdes zien we massa’s rolstoelen, begeleid door jongeren, richting grotsite gaan. Vind het echt wel een beetje zielig. Enfin, we raken Lourdes uit, niet simpel want ze hebben hier ook weer veel enkelrichtingstraten en de richting is vandaag blijkbaar veranderd.

Een echt Pyreneënritje zit eraan te komen. Enkele legendarische cols gaan we doen en we starten met de Tourmalet. Aanvankelijk rijden we onder een wolkendek. We rijden erdoor en daar is de zon. Prachtig helder en beneden ons het wolkendek dat we eerst boven ons hadden. Ook weer een massa fietsers hier.

Op de top van Tourmalet hebben we een ontmoeting met een kudde Alpaca’s of Lama’s.

We dalen af en gaan onmiddelijk door met de Col d’Aspin, de Cold de Peyresourde en via de Col de Portillon terug even Spanje in.

We vervolgen met de Col de Mente, een echte aanrader, alleen het begin is wat minder want nieuwe bedekking gelegd en vol met steentjes. Bij het dalen is er een slimme autobestuurder die op het moment dat we kruisen een fietser inhaalt. Hierbij rijdt hij ons bijna de dieperik in. We sluiten de Pyreneeën af met de Portet d’ Aspet, waar Philippe Gilbert vorig jaar een doodsmak maakte. Denk dat dit de plaats van het gebeuren was.

Langzaam naar Toulouse, de temperaturen zijn ondertussen draaglijk geworden. Vanmorgen was het zelfs eerder frisjes. In Toulouse hebben we een hotel buiten de stad en gaan we gewoon was uitrusten van deze toch wel intensieve dag.

Na een hete nacht vertrekken we uit het stadje, dorpje Agreda en verlaten Castilla&Leon. Via Navarra naar Aragon waar we ons laatste spaanse dorpje aandoen. In plaats van Huesca, waar we geen accomodatie vinden, naar Ayerbe. Klein “stadje” op 30 km van Huesca.

Eerst zien we Agreda nog even achter ons liggen, eigenlijk best een charmant “stadje – dorpje” waarna we door een droog landschap naar Tarazona rijden. We doorkruisen deze stad met Kathedraal en natuurlijk meerdere andere kerken. Daarna terug een stukje Bardenas Reales waar we bij het binnenkomen van Spanje uitgebreid rondgereden hebben.

Als we de Bardenas door zijn rijden we aan de voet van de Pyreneeën langs de dorpjes Luesa en Biel over een godsverlaten weg waar we niets of niemand tegenkomen. Wel heerlijk rijden hier. Onbegrijpelijk dat hier niet meer motorrijders komen.

Zo komen we in Ayerbe waar de temperatuur oploopt tot in de 40. In dit dorpje is eigenlijk niets te zien en we trachten dan maar een siesta te doen in de hitte. Aanvankelijk lijkt er hier helemaal geen Restaurante open te zijn, maar rond 8 uur zien we toch wat beweging in een restaurante, en ja hoor, we kunnen eten vanaf 20:30 uur.

In ons hostal is inmiddels een bus gearriveerd en die eten allemaal om 07:45. Wij moeten dus wachten tot die gedaan hebben. Na wat discussie met de host kan ik toch ontbijten in een aparte ruimte en op een redelijk uur vertrekken.

Onze laatste kilometers in Spanje, richting Frankrijk. Ongeveer de eerste keer deze vakantie zijn er op deze weg een hoop motorrijders. We naderen snel Frankrijk en rijden nu dwars door de Pyreneeën. Toch wel prachtige natuur hier.

We passeren de grens en rijden nu recht de col d’Aubisque op. Echt wel een prachtige berg, goed asfalt en geweldige natuur hier. Ben hier vroeger al eens geweest, maar toen was alles in mist gehuld. Nu volledig open en prachtig. Ook heel veel wielertoeristen en andere motorrijders. Eigenlijk best wel gevaarlijk. Niet echt geschikt om eens gaaze te geven.

Op de Aubisque houden we een pause en de plaatselijke paarden zijn heel geïnteresseerd in de motoren.

We dalen de Aubisque af via de col de Soulor en rijden dan via een superklein wegeltje over de col de Spandelles richting Lourdes. Op de col de Soulor hebben we enkele ontmoetingen met de plaatselijke paarden en die maken hoffelijk plaats voor ons. Op de Col de Spandelles zijn het de koeien die ons even ophouden maar ook vriendelijk weer plaats maken. Deze Spandelles is niet echt een aanrader. Heel slechte weg met heel diepe potholes die heel slecht zichtbaar zijn.

We arriveren in Lourdes en de temperaturen zijn ondertussen een beetje menselijker geworden. Onderweg toch nog een 33 gehaald maar hier is het iets koeler, Oef.

Massa volk hier die allemaal de site van de grot willen bezoeken. Wij doen dit dus ook. Voor mij heeft het iets heidens. Mensen die werkelijk denken dat ze hier verlost gaan worden van hun kwalen en er veel voor over hebben of hadden om hier te geraken. Ik vind het er een beetje over. Ook mensen die aanschuiven om een buske met heilig water te vullen. Je kan er maar in geloven. Ik heb hier in elk geval veel rolstoelen zien binnengaan,en exact evenveel terug buiten. Ja, Nee, ik heb ze niet geteld.

De site op zich is wel heel mooi, maar dat geeft natuurlijk ook weer bedenkingen, dat moet iets gekost hebben, met geld van ?. Eén ding, je kan de volledige site bezoeken zonder iets te betalen. Da’s toch iets positief.

Had gehoopt dat mijnen enkel wat minder zeer ging doen, maar dat blijkt fake news te zijn.

Vroeg vertrekken in Avila, onzen brommer ophalen in de garage en daar hebben we de host voor nodig, want een garage met lift. Geen probleem want toffe mens, spreekt uitsluitend spaans, maar communicatie met handen en voeten en “google translate” doet wonderen.

Desayuno pakken we onderweg. In Las Navas de Marfques vinden we een etablissement waar we kunnen ontbijten. We passeren San Lorenzo de Escoriial waar een immens abdijcomplex staat dat unesco werelderfgoed is. Het is tegelijk abdij, kasteel en koninlijk mausoleum.

Dan door de Sierra de Guadarama over enkele leuke kleine slingerende baantjes. Daarna is het kilometers malen over grote provinciebanen. We blijven nog steeds in Castillia & Leon en Madrid blijft op ongeveer 100 Km liggen.

We komen zo ook stilaan terug in de streek waar we Spanje zijn binnengekomen. Onze bestemming is Agreda. Soria was de oorspronkelijke bestemming maar daar waren geen accomodaties meer beschikbaar. In Agreda zien we dat er festiviteiten zijn in Soria. Een stierengevecht dat rechtstreeks op TV wordt uitgezonden. Heeft er waarschijnlijk iets mee te maken.

Agreda is een klein stadje, dorpje waar ongeveer 3000 inwoners zijn. Er zijn hier wel 7 kerken en veel oude gebouwen, meetsal uit de late middeleeuwen. Totaal niet toeristisch. Op de Plaza Mayor zijn vele terrasjes voorzien maar er zit niemand. Ik zit er helemaal alleen met mijne Cerveza. Miscchien heeft het te maken met de temperatuur, toch een goede 38.

Diner in het Hostal, menuke voor 14 pleurokes en daarbij een volledige fles wijn. Eten is niet top, maar voor de prijs best te doen.

We verlaten Trujillo en kunnen het niet laten om nog even langs de plaza Mayor te rijden.

Daarna een lange rechte weg door een vlak landschap tot er plots, uit het niets, een paar scherpe bochten volgen en er weer reliëf in het landschap komt. Het is het kleine parque national de Monfrague dat we binnenrijden. We zijn hier snel door maar nu volgen de mooie landschappen elkaar in snel tempo op.

Eerst nog even door Plasencia, we rijden er dwars door hopende iets op te vangen van het middeleeuwse ommuurde centrum, maar dat valt tegen. Het is hier ook heel druk en we rijden dan maar door.

Eenmaal buiten Plasencia volgen we een mooie baan en rijden recht naar een bergketen, de Sierra de Gredos. De bergen komen steeds dichter, we rijden op een hoogte van 4 a 500 meter en rechts van ons is een gigantisch vlakte in de diepte te zien. De Sierra de Gredos situeert zich dan weer links van ons in de hoogte. Leuk rijden hier.

We passeren ook heel leuke dorpjes allen met achteraan de naam het toevoegsel de la Vera. In Jarandilla de la Vera is het tijd voor een versnapering. Temperatuur is ondertussen ook weeral in de 30 gegaan.

Het volgende dorpje Losar de la Vera is wel heel speciaal. Alle aanplantingen, privé en openbaar zijn in speciale vormen gesnoeid.

Iets verder duiken we de bergen in en rijden de Sierra de de Gredos in. Met zijn hoogste berg van een 2600 meter toch geen al te klein gebergte. Heel kleine baantjes en dorpjes waarbij het soms niet simpel is om, zelfs met gps, de juiste route te volgen. We slagen er tweemaal in om verkeerd te rijden, resultaat zijn moeilijke maneuvers om te draaien op de steile en smalle wegeltjes.

We verlaten de Sierra de Gredos, dus ook Extremadura, en naderen nu snel onze bestemming Avila. In de verte kunnen we deze volledig ommuurde stad reeds zien liggen. Ondertussen is het puffen geblazen op onzen brommer en zeker bij het zoeken van ons hostal. Ligt in het centrum juist buiten de muren, maar door de enkelrichtingstraten en voetgangerszone moeilijk te bereiken. Uiteindelijk toch gelukt. Brommer gestald in garage en gesetteld.

Hier gaan we een dagje uitpuffen. ‘s Avonds eten we enkele specialiteiten van hier, Sopa Castellane en een Entrecote de Avila. We zitten volledig alleen, onterecht want het eten is best lekker.

Goed geslapen, met den airco op, en een rustig dagske in Avila. Beetje rondslenteren en een siësta in de namiddag, meer moet dat niet zijn. Vanaf morgen gaan de temperaturen richting 40 en erboven. Probleem is dat er hier geen betaalbare accommodaties te vinden zijn met airco, dus we gaan goed uitrusten voor de volgende dagen.

Verplicht dagje langer Cordoba. Mijnen brommer is pas klaar tegen de avond. Nieuwe voorband, lek aan rechtervoorvork en de steun van de topkoffer op 2 plaatsen gescheurd. Nu is het absoluut geen straf om in deze prachtige stad te moeten blijven. Het is naar het schijnt de warmste stad van Europa en in de 10 de eeuw was ze de grootste stad ter wereld. Deze stad maakt in elk geval indruk door zijn gigantisch grote oude centrum en de prachtige patio’s die in zowat elk huis te vinden zijn.

Zoals gezegd de warmste stad van Europa en dat voel je. Temperatuur gaat weer vlot naar de 35. Tegen het eind van de week zou het naar boven de 40 gaan. Maar niet alleen hier, zowat gans Spanje krijgt ermee te maken, dus wij ook.

‘s Avonds vinden we een restaurantje in een patio waar ze tijdens het diner een proffesionele flamenco show geven. Wij binnen en zonder reservatie krijgen we een plaatsje aan het podium. Leuke show maar het eten is iets minder als de voorgaande dagen.

‘s Morgens naar den Antonin (Yamaha dealer) en mijnen brommer is klaar. Wel goed aan de prijs, maar OK, we kunnen verder. We verlaten het toch wel mooie Andalusia richting Extramadura. Langs de gebruikelijke kleine wegjes zoeken we onze weg door het soms desolate landschap. Echt heel droog en volop met pijnbomen en ook weer de alomtegenwoordige olijfbomen.

Op zeker ogenblik wordt mijn route onderbroken door werken. Aanvankelijk geen doorkomen aan. De werknemers, uiteraard enkel spaans sprekend, sturen mij terug. De werfleider komt af en die spreekt wat engels. Na wat gepraat mogen we voorzichtig onze weg vervolgen. Eerst langs de machines die de nieuwe weg aan het maken zijn, dan een heel eind onverhard met grote keien en daarna een 10 tal kilometers pothole weg. Gigantische kraters in de weg. We geraken er zonder kleerscheuren door.

We passeren nog de gigantische embalse de Serena waar het water echt wel heel laag staat en daarna de kleinere Embalse de Garcia de Sola. Hier zien we enkele kastelen op heuvels gebouwd.

We naderen Trujillo, onze bestemming van vandaag. Middeleeuws stadje, zou heel mooi zijn. Wel het Plaza Major is werkelijk één van de mooiste pleinen die we al gezien hebben. Denk de auto’s en de terrasjes weg en je zit terug in de middeleeuwen. Wel, na een wandeling door het Centro Historico (uiteraard weer met veel hoogteverschillen, want gebouwd op een granieten heuvel) rusten we uit op één van de terrasjes en genieten van het uitzicht en de lekkere wijn.

Laatste dag in Torremolinos bezoeken we onze oude vrienden Patrick en Ria die een mooi appartement hebben in Cala de Mijas. Heel leuke dag. Bezochten in het heen rijden ook het bekende witte stadje Mijas de Pueblo, vergeven van de toeristen, maar toch nog vrij authentiek.

Na Torremolinos terug naar onze toffe finca waar Maddy haar Spanjereis afsluit. Nog een zonnig dagje aan het zwembad, genieten van het geweldige ontbijt van Filip en Myriam, auto afgeven en met het vliegtuig terug naar Belgenland. Ik keer terug naar de Finca met het openbaar vervoer (Trein, bus en taxi). Best goed te doen en goed geregeld.

Afscheid nemen van onze hosts en terug den brommer op en kalmpjes de terugweg aanvatten. Na bijna 3 weken met de viervoeter is het terug wat aanpassen. Den airco op den brommer laat ook wat te wensen over, want de temperatuur scoort nu vlot boven de 30.

We rijden over de Puerto del sol richting Cordoba. Weer veel witte stadjes en naarmate we vorderen neemt het aantal olijfbomen onwaarschijnlijk toe . Niet voor niets dat je hier overal olijven krijgt voorgeschoteld bij een drankje of eten. Ondertussen weer ondervonden dat de banen hier in Spanje glibberig zijn. Kan ook aan mijnen achterband liggen, maar niet goed voor het vertrouwen en het levert serieus wat gevloek op.

We passeren het mooie Embalse de Iznajar en naderen dan stilaan Cordoba. Temperatuur is ondertussen rond de 35 en dat is niet meer echt aangenaam en heel vermoeiend. Nog even stoppen in Santa Cruz om het vochtgehalte wat op peil te houden en dan naar het snikhete Cordoba.

Klein appartementje vlak bij het centrum en een ondergrondse parkeerplek voor den brommer. Om erin te geraken moeten we wel wat maneuvers doen, koffers verwijderen, en is het zweten geblazen. Maar den brommer staat veilig voor 2 nachten.

Straatje met allemaal leuke restaurantjes gevonden vlak bij appartement en daar gaan we eten. Om 20:00 zit er geen kat maar vanaf 21:30 uur loopt het hier storm. Heel lekker gegeten hier. Alleen slecht fles wijn getroffen want ‘s nachs bleef die maar werken.

Cordoba is en blijft een heel toffe stad. Ben hier een dagje gebleven want moet maandag met den brommer naar een garage, liefst Yamaha dealer. Heb een lek aan één van mijn vorkpoten vooraan. Moet ook een nieuwe voorband hebben. Hopelijk kunnen ze dat maandag fiksen.

Cordoba nog eens doorkruist en weer nieuwe plekjes gevonden. Zo het Palacio Viana gevonden en bezocht. Heel mooie patio’s en tuinen. Zowat alle huizen in het oude centrum hebben al dan niet mooie patio’s, echt wel heel speciaal. Ook mijn appartementje heeft een patio, maar die is iets minder mooi.

Torremolinos en massatoerisme. De namen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden want in dit voormalig vissersdorpje is het toerisme aan de Costa del Sol ontstaan. Een stekje gevonden aan de kust, appartementos bojandillo, waar we een 5-tal dagen verblijven.

Vanuit onze Cortijo passeren we eerst nogmaals Ronda en rijden nu naar beneden de kloof zodat we Ronda en de oude brug boven ons uit zien. Mooi zicht. We zien hier ook nog eens de rijkunst van een spanjaard die moeilijkheden heeft om op een, nog niet eens zo steil stukje, te vertrekken met zijn Mercedes.

Via een mooie grote weg naar Marbella waar we dwars doorheen rijden. We zien Lamborghini’s, Ferrari’s en andere super auto’s, niks voor onze portemonnee. Daarna volgen we de kustweg tot onze bestemming, Torremolinos. Onze intrek genomen in de appartementos en paar dagen relaxen en rondslenteren door de straten van Torremolinos.

Wat we niet wisten is dat Torremolinos een echte verzamelplaats is voor homokoppels. Ze hebben hier een eigen strand, beachclubs en hotels. Je ziet ze dan ook overal rondlopen, echt opvallend. Je ziet hier ook overal de regenboogkleuren.

Buiten een ritje naar Malaga met de trein voeren we niet echt veel uit. Gewoon beetje rondlopen, zonnen, eten en drinken. That’s it. Rust in het kwadraat.